Aan dit toernooi deden dit jaar vier Rode Lopers mee. Kees en Louis - onze Rode Kop Loper - hadden groot succes. Zij wonnen hun poule en kregen een beker. Nico en zijn poulegenoten speelden uitsluitend remises, waarschijnlijk heten ze allemaal Nico in die poule.
Ikzelf bakte er niks van. Drie gelijkopgaande potten gespeeld, met een halfje als eindresultaat. Kees legde het nog heel positief uit na afloop, dat het leerzaam was enzo. En dat de teruggang in elopunten die ik nu kan verwachten de perfecte basis is voor een stoot opwaarts. Eén stap terug, twee stappen vooruit, dat soort goedbedoelde bespiegelingen wat later op de avond.
Louis heeft zijn beker zelf niet aangepakt, want hij zat zonder tegenstander de laatste avond en was dus snel thuis. Onder het genot van een tripeltje heb ik onder kreundend toezien van Kees de beker van Louis helemaal uit elkaar gehaald, waarschijnlijk compensatiegedrag voor het niet in elkaar kunnen draaien van een goed plan in mijn verloren partij. Van Kees moest ik de beker weer in de oorspronkelijke toestand terugbrengen, wat na een poosje nog lukte ook. Kees heeft de beker vervolgens samen met die hij zelf gewonnen had in een plastic zak gestopt en onder zijn snelbinder gedaan. De zak was wat te klein, dus er stak een heel stuk beker naar buiten, welke van de twee was zo gauw niet te zien. Zo vertrok Kees in de donkere nacht richting Houten.
Moira Vierkampentoernooi 2007 (terugblik)
-
Geurt
- Berichten: 1277
- Lid geworden op: do jan 20, 2005 17:23
-
Majnu
- Berichten: 6544
- Lid geworden op: do dec 22, 2005 09:52
- Contacteer:
-
Kees
- Berichten: 2779
- Lid geworden op: do jan 20, 2005 23:08
- Locatie: houten
De beker had het bijna niet gehaald. Omdat ik mijn partij al om kwart voor negen had gewonnen (zie verslag Balans, ja dat soort vegertjes publiceer ik graag!) was ik al vroeg aan de tripel gegaan, wat me op de terugtocht over de Houtense Vlakte nog bijna was opgebroken. Vlak na de spoorwegovergang, op de Oud Wulvenseweg, bleek de route opeens een bocht te bezitten die ik te laat zag aankomen. Met fiets en bekers en al reed ik zo de ploemperd in. Gelukkig was het niet al te diep, maar het talud was vrij steil. Met schier bovenmenselijke inspanningen slaagde ik erin om mij met fiets en al de kant op te hijsen. Ik was doorweekt, maar mijn Pontiac liep nog!
De plastic tas met de bekers zat nog steeds onder mijn snelbinders, zij het dat zich rond de rozet bovenop de beker wat kroost had gewonden. Verder leken ze prima in orde. Blij dat ik er zo goed van af was gekomen, zette ik koers naar Houten, waar mij echter een nieuwe verrassing wachtte. Onder het spoorwegviaduct had zich wat Houtense hangjeugd verzameld, die zich daar ledig hield met het drinken van flessen lauw bier, het luisteren van mp3-house uit mobieltjes, en het kapotgooien van de lege bierflesjes op het fietspad. Ach ja, de jeugd van tegenwoordig... De fuik was onvermijdelijk en toen ze het kostbare zilverwerk onder mijn bagagedrager ontwaardden was ik de klos. Een tengere gestalte met een groen hoedje met een veer erop hield mij staande en onder luid gelach van zijn trawanten ontfermde hij zich over de beide bekers, om die onder de armen te verdelen. Gelukkig lieten ze me toen verder met rust.
Erg pijnlijk natuurlijk, want ik had aan Tjerk Hacquebord beloofd om voor de beker van Louis te zorgen. Gelukkig kwam het toeval mij te hulp. Tussen de bekers op mijn schoorsteenmantel stond een precies identiek exemplaar, afgelopen jaar gewonnen op de Houtense vrijmarkt, waar ik 13e was geworden in een sjoelcompetitie. Van een van de vele andere bekers op mijn schoorsteenmantel heb ik een oud plaatje '1e prijs Moira Vierkampen' afgewrikt en dat op die andere beker gelijmd. Eind goed, al goed. Louis ziet het verschil toch niet en heeft ook geen internet volgens mij...
De plastic tas met de bekers zat nog steeds onder mijn snelbinders, zij het dat zich rond de rozet bovenop de beker wat kroost had gewonden. Verder leken ze prima in orde. Blij dat ik er zo goed van af was gekomen, zette ik koers naar Houten, waar mij echter een nieuwe verrassing wachtte. Onder het spoorwegviaduct had zich wat Houtense hangjeugd verzameld, die zich daar ledig hield met het drinken van flessen lauw bier, het luisteren van mp3-house uit mobieltjes, en het kapotgooien van de lege bierflesjes op het fietspad. Ach ja, de jeugd van tegenwoordig... De fuik was onvermijdelijk en toen ze het kostbare zilverwerk onder mijn bagagedrager ontwaardden was ik de klos. Een tengere gestalte met een groen hoedje met een veer erop hield mij staande en onder luid gelach van zijn trawanten ontfermde hij zich over de beide bekers, om die onder de armen te verdelen. Gelukkig lieten ze me toen verder met rust.
Erg pijnlijk natuurlijk, want ik had aan Tjerk Hacquebord beloofd om voor de beker van Louis te zorgen. Gelukkig kwam het toeval mij te hulp. Tussen de bekers op mijn schoorsteenmantel stond een precies identiek exemplaar, afgelopen jaar gewonnen op de Houtense vrijmarkt, waar ik 13e was geworden in een sjoelcompetitie. Van een van de vele andere bekers op mijn schoorsteenmantel heb ik een oud plaatje '1e prijs Moira Vierkampen' afgewrikt en dat op die andere beker gelijmd. Eind goed, al goed. Louis ziet het verschil toch niet en heeft ook geen internet volgens mij...
-
Rody