Hemelvaartsdag (14-05) rapid Zandvoort

[Timo]

Timo - Bert van der Marel (2163), vierde ronde.

De kenners ontwaren de contouren van een Blackmar-Diemer. 20.d5! Pg7 21.Lxd7+ Dxd7 22.dxc6

En mijn tegenstander ontdekte tot zijn afschuw dat hij niet op d2 kon slaan... 22...Dxg4 23.cxb7+ Kxb7 24.hxg4

en het wonder was weer eens geschied: wit heeft in de opening een pion geofferd en is nu zomaar een gezonde pion voor gekomen. 24...Txd2 25.Kxd2 Th2+ 26.Kd3 en nu maakte zwart het nog erger met 26...f5?

27.Te1! Th7 28.Te7+ en ik stond natuurlijk vorstelijk. "En dit heb jij verloren?" hoor ik jullie al zeggen. Gelukkig vindt Fritz dat ik het eindspel goed gespeeld heb. Pas helemaal aan het eind liet ik me akelig beetnemen. Daarover later nog.

[John]

Leuke potjes!

[HenkDizz]

Inspiratie opgedaan met de Diemer-biografie?
Opmerkelijk dat je zulke stellingen tegen 2100+ spelers krijgt. Je rating zou toch zeker 2000 moeten zijn (worden)
Verbijsterend dan weer dat de 1900-speler je eenvoudig omlegt. Een diepgravende analyse van je spel zou je moeten leren wat je sterke en zwakke punten zijn.

Iets anders. Hoe beviel het speeltempo?

[HenkDizz]

Dit seizoen kreeg ik 1 speler met 300 punten verschil Remco Sprangers (2234) - Henk Dissel (1937) Promklasse NBSB.
In de eerste diagramstelling bedacht ik de opzet met ...f6 en ...h6 Het paard dekt de pionnen en de toren kan spelen. In de tweede diagramstelling is zwart geslaagd. Zwart maakte eenvoudig remise. Vraag me wel af of ik een meer dynamische stelling ook gehouden zou hebben. Anderzijds is het een kwaliteit om de stellingen te krijgen die je 'liggen'.

[Henk]

'ist', wie Arnold schon gesagt hat.

[HenkDizz]

[Timo]

Henks laatste reacties vragen om een wat langer antwoord. Dat moet even wachten tot ik tijd heb. Het speeltempo van anderhalf uur k.o. plus een halve minuut per zet beviel me overigens goed. Je kunt altijd nog een enigszins redelijk eindspel spelen. Wel verlies je weer wat tijd omdat je de hele partij moet blijven noteren.

[Timo]

Inspiratie opgedaan met de Diemer-biografie?

Ja, wie weet heeft de sfeer van ongeremd fanatisme die uit dat boek opsteeg me wel geholpen om Diemers gambiet met vertrouwen te spelen…

Opmerkelijk dat je zulke stellingen tegen 2100+ spelers krijgt. Je rating zou toch zeker 2000 moeten zijn (worden)
Verbijsterend dan weer dat de 1900-speler je eenvoudig omlegt. Een diepgravende analyse van je spel zou je moeten leren wat je sterke en zwakke punten zijn.

Een rating van 2000, dat hoor ik natuurlijk graag, al geloof ik het niet. Misschien op z’n vroegst over vijf jaar. Van m'n sterke en zwakke punten heb ik denk ik wel een redelijk beeld, al zijn opmerkingen daarover welkom. Dit is dat beeld:

Een sterk punt lijkt me de opening (al blijkt dat logischerwijs niet in elke partij). Volgens mij heb ik wel gevoel voor een gezonde partijopzet. Daarbij speel ik vrij ongebruikelijke en scherpe systemen en blijf daaraan werken. Na een ervaring (met name een negatieve) met een variant kijk ik met de boeken en de computer wat er te verbeteren valt. Daardoor weet ik langzamerhand het een en ander en voel ik de typische mogelijkheden van allerlei stellingen aardig aan. Nu is een Blackmar-Diemergambiet (zoals tegen Van der Marel) of een Nimzowitsch-tegengambiet (zoals tegen Gerard Rill) waarschijnlijk iets dat 2100-spelers nog minder vaak zien dan zwakkere schakers, dus hun ervaringsachterstand is groter. Verder hebben ze de neiging mij en de opening te onderschatten. En ten derde, ze spelen het principiëler dan minder sterke schakers, omdat ze de mogelijkheden van hun stelling beter zien en meer zelfvertrouwen hebben. Dat maakt dat ze langer de hoofdvarianten volgen, die ik juist het beste ken. Die dingen samen maken de openingssuccessen tegen zulke spelers begrijpelijk, denk ik.

Tweede (en meteen ook laatste, realiseer ik me) sterke punt: volgens mij ben ik wel goed in het ‘vloeiend’ naar voren laten komen van m’n stukken voor een (konings)aanval en het taxeren van de waarde van activiteit. Een specialiteit is het ontregelen van de stelling van m’n tegenstander door een plotselinge piondoorbraak: zie 18.Pxh5/19.g6 tegen Knol en 20.d5 tegen Van der Marel.

Dat is dan allemaal in de rol van aanvaller. Als verdediger doe ik het de laatste tijd beter dan vroeger, maar ik heb nog steeds de neiging de aanvalsmogelijkheden van m’n tegenstander te onderschatten. Dat overkwam me dus tegen die 1900-man (Wielenga). Dat ik in die partij 13.Pd5 miste had ook te maken met een praktische zwakte: als ik lange varianten probeer te berekenen, vergeet ik vaak om voor de hand liggende alternatieven op zet 1 of 2 te bekijken.

Over rekenen gesproken, een ander zwak punt is mijn visualisatievermogen. Als ik wat dieper moet kijken beginnen de stukken binnen de kortste keren voor mijn ogen te dansen. Ik heb wel wat trucjes ontwikkeld om dat te compenseren, en het scheelt dat ik bepaalde aanvalswendingen inmiddels goed ken, maar het blijft behelpen. (Ik wil elders op het forum nog mijn ervaringen met de visualisatie-oefeningen van Jos in de Balans beschrijven.) Ik maak dus regelmatig rekenfouten en moet vrij veel op intuïtie doen – wat me in ‘mijn’ stellingen (zie boven) gelukkig relatief goed afgaat.

In ‘gewone’ midden- en eindspelstellingen ben ik toch wel duidelijk minder. Dat zal vooral komen doordat ik er minder ervaring in heb. Vroeger, toen ik nog naïef en vol vertrouwen was, speelde ik simpelweg op aanval en als dat lukte won ik snel, zo niet dan verloor ik snel. Dat is een beetje gechargeerd, maar er zit zeker iets in. Dus had ik niet vaak gewone stellingen en nog minder vaak eindspelen. De laatste jaren zijn mijn tegenstanders en ikzelf sterker geworden en komt dat allemaal veel vaker voor. Ik ben de achterstand aan het inlopen, maar hij is er nog wel.

Dit alles verklaart volgens mij aardig goed waarom ik op dit moment ruwweg een 1900-speler ben, die vrij stevig kan uitschieten naar beneden en naar boven.

[Timo]

Dit seizoen kreeg ik 1 speler met 300 punten verschil Remco Sprangers (2234) - Henk Dissel (1937) Promklasse NBSB.
In de eerste diagramstelling bedacht ik de opzet met ...f6 en ...h6 Het paard dekt de pionnen en de toren kan spelen. In de tweede diagramstelling is zwart geslaagd. Zwart maakte eenvoudig remise. Vraag me wel af of ik een meer dynamische stelling ook gehouden zou hebben. Anderzijds is het een kwaliteit om de stellingen te krijgen die je 'liggen'.

Mooi. Inderdaad, in stellingen die je liggen kun je volgens mij zo tweehonderd Elopunten sterker zijn dan in de stellingen waarin je op de tast je weg moet vinden. Daar heb ik m'n openingsrepertoire wel grondig op ingesteld. Helaas is de opening slechts de eerste fase van de partij... Jij bent trouwens zelf iemand wiens rating ik een stuk hoger zou inschatten dan 1937, gezien je kijk op de strategie in allerlei stellingen en het gemak waarmee je hier op het forum opgaven oplost. Dat zeg ik niet omdat je iets dergelijks over mij zei. Een diepgravende analyse van je spel zou...

[Timo]

In mijn partij tegen Bert van der Marel (zwart) ging het zoals gezegd aan het eind fout.

Met nog maar een minuut of drie (wel met een halve minuut increment) raakte ik hier gebiologeerd door het dreigende zwarte schaak met paardwinst. 49.Pg4? Laat eeuwig schaak toe. Winnend was 49.Tb7+! Kf8 (de koning moet naar achteren!) 50.a6 en zwart kan wel het paard winnen, maar niet de promotie van de pion voorkomen. 49...Pd2+ 50.Kf2 50.Kg1? Tg3+ 50...Pe4+ 51.Kf1 Pd2+ 52.Kf2 'Remise dan maar?' zei ik. 'Ik probeer nog even wat,' kwam onverwacht het antwoord. 52...Ta3

Objectief een riskante winstpoging. 53.a6 Pe4+ 54.Ke1 f3

Dreigt mat. 55.Pf2?? Tijdnoodpaniek. Zo'n zet die je speelt terwijl je weet dat hij niet goed is. Na 55.Kd1 f2 56.Pxf2 zou alleen wit (heel kleine) winstkansen hebben. Ook 55.Tb7+ Kf8 56.Td7, om de toren tussen te plaatsen, was remise. 55...Ta1+ 56.Pd1 f2+ 57.Ke2

57...Txd1 0-1.

Hoe kon dit gebeuren? Ik had ervoor gekozen om met alleen koning en paard de zwarte vrijpion tegen te houden. Dat kan, als je je maar realiseert dat er een moment komt dat je het paard voor de pion moet offeren (om vervolgens te winnen met je eigen verbonden vrijpionnen). Dat ik verloor kwam vooral doordat dat besef bij mij ontbrak. Gebrek aan eindspelervaring! Dat in combinatie met m'n eeuwige maximalisme, waardoor ik niet al eerder op remise had aangestuurd. Het voordeel daarvan is wel dat je wat leert.